Eetgewoontes heb je van jongs af aan meegekregen van degenen die je hebben opgevoed. Je gaat er vanuit dat wat je ouders je geven, is goed voor je. Zo hoort het natuurlijk ook, je gaat je kind geen eten geven dat niet goed voor ze is, toch?
Helaas wijkt de realiteit hier zo van af, vooral in ‘het Westen’. Voor veel mensen is het normaal om dagelijks frisdrank te drinken en vlees te eten. Vaak ook (onbewust misschien) heel veel. Cola is een van de meest populaire dranken. Het smaakt ‘lekker’ (ook weer relatief) en je kunt het overal krijgen (vrijwel letterlijk). Ik heb ouders horen vragen aan hun kind in een restaurant ‘Wil je cola, sinas of ice tea?’, terwijl er thee, water en verse sappen op het menu stonden. Kinderen krijgen geen andere keuze dan dat wat hun ouders hen voorschotelen. Als ouders niet kritisch zijn op wat ze eten en te eten geven, zijn hun kinderen dat ook niet.
Het is vanzelfsprekend geworden dat kinderen (en volwassenen doen niet onder) zoet multivruchtspul drinken bij het ontbijt, een pakje van hetzelfde naar school, en als ze thuiskomen of bij andere mensen is er snoep, koek en/of sap/frisdrank totdat je je avondmaaltijd krijgt. Ouders denken, wat heel logisch lijkt, dat multivruchtensap wel goed moet zijn voor hun kinderen, want het zegt ‘multi’ en ‘vruchten’. Echter, als je naar de kleine lettertjes kijkt op de verpakking, zie je dat er maar weinig procent echte vruchten in zitten, en vaak dan als een extract. De rest is allemaal kleurmiddelen, conserveermiddelen, fructose en andere smaakmakers. Dit was een van de vele voorbeelden. Geen wonder dat diabetes en hart-en vaatziekten steeds meer voorkomen hier.
Suiker, vlees en toegevoegde (chemische) stoffen in ons eten zorgen voor veel fysieke en zelfs mentale problemen. Het erge is dat mensen hier geen weet van hebben. Toen suiker voor het eerst werd geïntroduceerd in het Westen, werd het gezien als een soort stimulatiemiddel. Het is langzaamaan een bestanddeel geworden voor heel veel voedingsproducten. Een stimulatiemiddel. In heel-veel voedingsproducten. Het heeft invloed op je doen en denken (zie That Sugar Film).
Veel vlees in de supermarkten (ik ga niet eens beginnen over snackbars en ketens als MacDonalds en Burger King) is een aanslag op je gezondheid, vooral op lange termijn. Vee en kippen worden volgestopt met hormonen om ze snel te laten groeien (want tijd is immers geld hier) en worden volgepompt met antibiotica (want aan zieke dieren heb je niks). Om maar te zwijgen over hoe deze dieren worden behandeld in slachthuizen in het algemeen (zie Cowspiracy). Dit belandt allemaal op je bord als het niet in een winkel waar ze om de leefomstandigheden van het dieren geven is gekocht. Is die homp vlees voor €1,- in de aanbieding de schade aan je gezondheid waard? Ik mag hopen van niet.
Men is er overigens van overtuigd dat je vlees nodig hebt om een gezond leven te leiden. Het is moeilijk om van dit idee af te stappen, aangezien het meestal van jongs af aan je verteld wordt dat dat de waarheid is. Vaak weten mensen niet eens waarom het ‘gezond’ is. Dat het eiwitten heeft en bepaalde voedingsstoffen bevat die andere voedingsmiddelen niet bevatten is een veelgebruikt argument voor mensen om vlees te eten. Ik kan hier heel veel schrijven over waarom dit een fabeltje is (culturen in gebieden zonder mogelijkheden tot landbouw daargelaten), maar het is beter om deze documentaires te kijken: Forks over Knives (trouwens ook een erg interessant documentaire over de connectie tussen gezondheid en voedingsmiddelen) en nogmaals, Cowspiracy. Waar wij leven is het niet nodig om vlees te eten.
Wanneer men toch vlees op het menu wilt voor een of andere reden, ben ik voorstander van het zelf verzorgen van de dieren die je gaat consumeren. Verzorg ze en slacht ze zelf. Op deze manier ben je meer bewust van wat je eet en heb je meer respect voor het dier dan wanneer je het voorgeslachte en voorbewerkte stukje roze of rood vlees die je uit de schappen hebt gehaald naar binnen werkt. Helaas is dat voor veel mensen lastig waar te maken. Om je eigen dieren te verzorgen heb je ruimte nodig en dat is er niet in de stad. Dus zelfs als je de intentie hebt om het op die manier te doen, maakt de onlogische, niet duurzame structuur van de stad dat je afhankelijk bent van supermarkten om je eigen eten te kunnen maken. Ga een keer naar een boerderij of iets dergelijks en kijk hoe het ze vergaat, praat met de dieren, geef ze een knuffel.
Ik ben bezorgd over hoeveel mensen problemen hebben die te wijten zijn aan slechte eetgewoontes en hoe het lastig is om dat te beseffen, aangezien je om je oren wordt geslagen met reclames en advertenties over een biljoen voedingsmiddelen die eigenlijk suiker en chemicaliën bevatten, en de goedkoopste vleesproducten die je lichaam echt nodig heeft. Tegelijkertijd kun je zelf bijna een apotheek beginnen met de hoeveelheid pillen die je thuis hebt die je moet slikken voor alle klachten die je gekregen door deze producten te eten. Goed voor de economie, dat wel. Yes.
Is het niet heel logisch dat je lichaam een groot deel van alle stoffen die je nodig hebt uit voedsel (inclusief drinken) haalt, aangezien je ze zelf niet kunt maken? En dat wanneer je die voedingsstoffen niet binnenkrijgt, of juist een (veel) te veel aan, dat dat veel effect heeft op je lichaam en zo ook je denken?
Ik heb nu misschien met te algemene termen en voorbeelden geschreven om mijn punt duidelijk te maken. Natuurlijk zijn er gelukkig heel veel mensen die goede producten verkopen en prachtige ideëen hebben om mens en dier gezonder en gelukkiger te krijgen hier. Iedereen heeft eigen redenen om te eten wat hij of zij eet en wat niet. Blijf altijd zelf nadenken, luister naar anderen, vergelijk, praat, denk, eet en drink en maak voor jezelf uit wat voor jou de waarheid is.
My Word-Digestion System 